Το 1925 ο Jean Alexander Barré Γάλλος νευρολόγος και το 1928 ο Yong-Choen Lieou κινέζος φυσικός, ο καθ’ ένας ανεξάρτητα περιέγραψε ένα σύνδρομο με διαφορετικά συμπτώματα και τα οποία έχουν μια κοινή αιτία. Όλα οφείλονται σε μια δυσλειτουργία του αυχενικού συμπαθητικού νευρικού συστήματος (μία ομάδα από νεύρα εντοπισμένα κοντά στους σπονδύλους του αυχένα). Το σύνδρομο αυτό ονομάστηκε Barré- Lieou syndrome. Τα συμπτώματα που το χαρακτηρίζουν είναι η κεφαλαλγία, πόνος στο πρόσωπο, πόνος στ’ αυτιά, ίλιγγος, βοή στ΄ αυτιά, απώλεια φωνής, βραχνάδα, σοβαρή κόπωση και πόνο στον αυχένα, αδυναμία των μυών, οίδημα των μετωπιαίων κόλπων, αίσθηση ότι θα βγουν οι βολβοί των ματιών έξω, και αιμωδίες. Και άλλα συμπτώματα μπορούν να υπάρξουν όπως δυσαισθησία των χεριών και των αντιβραχίων (αίσθηση καρφίτσας και βελονών), ευαισθησία στους κερατοειδείς, πονόδοντο, δάκρυα στα μάτια, θολή όραση, αιμωδίες του προσώπου, πόνος στον ώμο, οίδημα στην μία πλευρά του προσώπου, ναυτία, εμετός και εντοπισμένη κυάνωση του προσώπου.

Μία λογική ερώτηση είναι πώς μία αιτία διαταραχής μπορεί να δημιουργήσει όλα αυτά τα προβλήματα. Η απάντηση είναι ότι οποιοσδήποτε τύπος αστάθειας των αυχενικών σπονδύλων ή υπεξαρθρήματος μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία των νευρικών κυττάρων που βρίσκονται σε συνάφεια με την πρόσθια επιφάνεια του αυχένα ακριβώς μπροστά από τους σπονδύλους. Η σπονδυλική αστάθεια ή ο κακός ευθειασμός εμφανίζεται επειδή οι σύνδεσμοι οι οποίοι υποστηρίζουν τον αυχένα έχουν τραυματιστεί. Αυτό είναι ότι συνήθως συμβαίνει εις την ονομαζόμενη whiplash injury ή τραυματισμός δίκην μαστιγίου και προκαλείται συνήθως από τροχαίο ατύχημα οπότε όχι μόνο πόνος στον αυχένα και την κεφαλή εμφανίζονται με τον τραυματισμό αυτόν, αλλά επίσης και όλα τα σημεία και τα συμπτώματα του Barré-Lieou syndrome.

Το syndrome Barre-Lieou αντιμετωπίζεται συνήθως, ως προς τον πονοκέφαλο με παυσίπονα και διάφορα άλλα φάρμακα αποτελεσματικά στην ημικρανία και στο σφίξιμο του κεφαλιού επειδή προκαλούν αγγειόσπασμο. Τα φάρμακα όμως αυτά ως γνωστόν είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων προσωρινά. Η οζονοθεραπεία, η προλοθεραπεία και η OZONAIM τεχνική στην περιοχή των σπονδύλων του αυχένα είναι η αντιμετώπιση επιλογής για τη διαρκή αποφυγή του Barre-Lieou syndrome. Αυτό συμβαίνει επειδή οι θεραπείες μας προκαλούν μία μετακίνηση οπίσθια και σταθεροποίηση των σπονδύλων του αυχένα και κατά συνέπεια δεν συνθλίβουν πια τα νεύρα.

Γιατί όμως οι θόρυβοι στα αυτιά, ίλιγγος και η αίσθηση της μπουκωμένης μύτης;

Επειδή με το σύνδρομο Barre-Lieou υπάρχει μία συγκέντρωση υγρών στο εσωτερικό αυτί. Όταν το υγρό συσσωρεύεται στο εσωτερικό αυτί, όπως συχνά συμβαίνει σε περιπτώσεις φλεγμονής του ανώτερου αναπνευστικού, αισθανόμαστε τα αυτιά γεμάτα και το σώμα μας να έχει έλλειψη ισορροπίας. Η αίσθηση κουδουνίσματος στα αυτιά (tinnitus) περιστροφής (vertigo) ή ίλιγγος μπορούν επίσης να εμφανιστούν. Όταν η οζονοθεραπεία, η OZONAIM, η προλοθεραπεία εφαρμόζονται στο κεφάλι και στον αυχένα παθήσεις όπως ο ίλιγγος, η εμβοή και η αίσθηση περιστροφής (πάθηση του Meniere) μπορούν να περιοριστούν όπως συμβαίνει και στο σύνδρομο Barré-Lieou.

Συχνά αμέσως μετά την ενέσιμο θεραπεία μας στην οπίσθια περιοχή του αυχένα και του κεφαλιού ασθενείς με Barré-Lieou syndrome οι οποίοι είχαν πρόβλημα στους μετωπιαίους κόλπους , απολαμβάνουν την εμπειρία της ελεύθερης αναπνοής την οποία δεν είχαν αισθανθεί από χρόνια. Ασθενείς οι οποίοι χρησιμοποιούσαν αποσυμφορητικά για χρόνια αλλεργία χρόνια ιγμορίτιδα ή μετωπιαία κολπίτιδα, συχνά βοηθιούνται άμεσα από τις θεραπευτικές μας εγχύσεις στο κεφάλι ή τον αυχένα. Η βελτίωση και των άλλων συμπτωμάτων όπως η θολή όραση, η σοβαρή κόπωση, η δυσαισθησία (τα τσιμπήματα και τα βελονάκια στα χέρια),η χαμηλή πίεση του αίματος και οι χαμηλοί καρδιακοί παλμοί, γίνεται εύκολα κατανοητή μόλις υποχωρήσει η πίεση στο συμπαθητικό νευρικό σύστημα του αυχένα και του κεφαλιού. Η OZONAIM τεχνική προκαλεί αναδιάταξη και επανευθυγράμμιση των αυχενικών σπονδύλων. Μειώνοντας τη πίεση στα νεύρα επιτυγχάνεται και η υποχώρηση της συμπτωματολογίας.

Να θυμάστε πάντα ότι η επιτυχία μιας θεραπείας εξαρτάται

1) Από την σωστή διάγνωση-γνώση και κατόπιν από την κατάλληλη τεχνική αντιμετώπισης του γιατρού σας.

2) Από την ισορροπημένη διατροφή.

3) Από την ορμονική σας κατάσταση.

4) Από τον τρόπο ζωής σας.

Η συνεργασία γιατρού–ασθενούς είναι το μυστικό.